روابط اقتصادی ایران و عراق پیشینه طولانی دارد، اما در دوران معاصر، به خصوص پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی و تشکیل دولت‌های مدرن، این روابط شکل جدیدی به خود گرفته است.
دوران جنگ ایران و عراق (۸ ساله): این دوره تیره‌ترین دوران روابط دو کشور بود و تبادلات اقتصادی عملاً متوقف شد.
پس از سال ۲۰۰۳ و سقوط صدام حسین: با سقوط رژیم بعث و روی کار آمدن دولت جدید در عراق، روابط دو کشور به تدریج بهبود یافت. عوامل متعددی به این بهبود کمک کردند:
- حذف رژیم بعث: رژیمی که همواره منبع تنش و ناامنی برای ایران بود.
- قدرت‌گیری گروه‌های شیعی در عراق: این گروه‌ها از حمایت جمهوری اسلامی ایران برخوردار بودند و این امر به نزدیکی روابط کمک کرد.
- روابط سیاسی و اجتماعی نزدیک: با توجه به اکثریت جمعیت شیعه در عراق و وجود اماکن مذهبی مهم برای شیعیان در هر دو کشور، روابط سیاسی و اجتماعی نزدیکی برقرار شد.
- سفرهای متقابل مقامات: مقامات دو کشور سفرهای زیادی به کشور مقابل داشتند که به گسترش همکاری‌ها کمک کرد.
- ازسرگیری فعالیت گذرگاه‌های مرزی: این امر به تسهیل تبادلات تجاری کمک شایانی کرد.
رشد چشمگیر روابط اقتصادی:
- افزایش حجم تجارت: در سال ۱۳۸۷، حجم روابط اقتصادی دو کشور به ۴ میلیارد دلار رسید.
- ایران به عنوان صادرکننده مهم: ایران پس از ترکیه، به عنوان دومین صادرکننده کالا به عراق مطرح شد.
- مشارکت در سال‌های اخیر: در سال ۲۰۱۷، ایران یکی از سه شریک تجاری و اقتصادی اصلی عراق بوده است.
فرصت‌ها و چالش‌ها:
با وجود تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران و چالش‌هایی نظیر کمبود سرمایه‌گذاری در صنایع نفت و گاز و عدم برخورداری از فناوری پیشرفته، ایران به دلیل برخورداری از ذخایر غنی انرژی و همسایگی با عراق، از پتانسیل بالایی برای توسعه روابط اقتصادی برخوردار است. عوامل سیاسی، اجتماعی، جغرافیایی، تجاری و مالی، و فرهنگی و مذهبی نقش بسیار چشمگیری در گسترش این روابط ایفا کرده‌اند.
به طور کلی، روابط اقتصادی ایران و عراق پس از سال ۲۰۰۳ روند رو به رشدی داشته و با وجود چالش‌ها، فرصت‌های زیادی برای گسترش همکاری‌ها در زمینه‌های مختلف از جمله تجارت، انرژی و گردشگری (به ویژه زیارتی) وجود دارد.
دیدگاه ها توسط مدیر سایت بسته شده اند.