نمایشگاه‌ها در بلغارستان از اواخر قرن نوزدهم تحولات چشمگیری داشته‌اند و منعکس‌کننده سیاست‌های هویتی و میراث فرهنگی این کشور هستند. تأسیس موزه‌های ملی، که با موزه مردم در صوفیه در سال 1869 آغاز شد، یک تغییر اساسی در نحوه درک و ارائه گذشته خود توسط بلغارها ایجاد کرد. این مؤسسات نقش مهمی در تثبیت هویت ملی پس از آزادی بلغارستان از حکومت عثمانی در سال 1878 ایفا کردند. این دوره باعث ایجاد ابتکاراتی برای حفظ تاریخ ملی شد و احیای علاقه به شکوه قرون وسطایی، میراث مردم‌نگاری و مبارزات آزادی‌بخش ملی قرن‌های 18 و 19 را تشویق کرد، که همگی به موضوعات برجسته در نمایشگاه‌های موزه تبدیل شدند.
در اوایل دهه 1900، رویدادهای قابل توجهی مانند نمایشگاه بین‌المللی صوفیه در سال 1892 در ایجاد سنت نمایشگاه‌های عمومی محوری بودند. این رویدادها بستری را برای هنرمندان و مخترعان محلی فراهم کرد تا آثار خود را ارائه دهند و روحیه رقابت و همکاری را تقویت کنند. این دوره نه‌تنها برای هنر، بلکه برای آموزش نیز بسیار مهم بود، زیرا نمایشگاه‌ها اغلب با سخنرانی‌ها و بحث‌هایی همراه بودند که هدف از آن ارتقای درک عمومی و قدردانی از اشکال مختلف فرهنگی بود.
پس از جنگ جهانی دوم، ماهیت نمایشگاه‌ها در بلغارستان دستخوش تغییرات چشمگیری شد. دولت سوسیالیستی ایدئولوژی‌های دولت محور را ترویج کرد که بر هنر به نمایش گذاشته شده در نمایشگاه‌های عمومی تأثیر گذاشت. تمرکز به سمت رئالیسم و مضامین سوسیالیستی تغییر یافت و نمایشگاه‌ها به عنوان ابزاری برای تبلیغات و تلقین فرهنگی عمل می‌کردند. با وجود این محدودیت‌ها، بسیاری از هنرمندان راه‌هایی برای بیان خلاقیت خود پیدا کردند و به ایجاد یک صحنه زیرزمینی غنی منجر شدند که بعداً پس از سقوط رژیم کمونیستی در سال 1989 شکوفا شد.
در دوران معاصر، بلغارستان شاهد احیای نمایشگاه‌های متنوع، شامل گذشته‌نگری‌های تاریخی و نمایش‌های آوانگارد بوده است. گالری‌ها و موزه‌ها در سراسر کشور میزبان نمایشگاه‌های متعددی هستند که منعکس‌کننده جهانی‌سازی سریع هنر و نفوذ روزافزون شیوه‌های معاصر است. رویدادهایی مانند هفته هنر صوفیه و همکاری بین‌المللی با گالری‌های خارجی، هنرمندان بلغاری را قادر ساخته است تا در صحنه جهانی دیده شوند و ملیله غنی میراث هنری کشور و تکامل مداوم آن در جامعه هنری بین‌المللی را به نمایش بگذارند.
